“امید چون پرنده‌ای است که بال و پر دارد، در روح ما لانه می‌گزیند، بدون گفتن هیچ کلمه‌ای، آواز می‌خواند و هرگز متوقف نمی‌شود.”

امیلی دیکنسون

مؤسسۀ تحصیلات عالی کهکشان شرق معتقد است که در پرتو تلاشی پایدار برای توسعه، یکی از رسالت های آن کاشتن بذر امید در دل جامعه است.

این بار دانشکدۀ زبان و ادبیات مؤسسۀ تحصیلات عالی کهکشان شرق بر آن شد تا بزمی تحت نام “من اینجا تا نفس باقیست می مانم”